Maandag 9 oktober… we zijn he-le-maal gesloopt van twee meetings hier in Gambia. Want dat is me toch een partijtje intensief! Voor vandaag stonden ontmoetingen gepland met twee organisaties voor mensen met een beperking: OSDIVI (diverse beperkingen) en GADHOH (auditieve beperkingen). Na een voorbespreking met de besturen spraken we nu met de leden. Doel van de meetings was om de wensen en aanbevelingen van deze mensen in kaart te brengen als het gaat om de bouw van ons Center.
Eerste ontmoeting gepland om 10.00 in Westfield en dat betekent op tijd weg, want op maandag staat het hele verkeer vast. Om 9.56 parkeren wij voor de deur. Nét op tijd, zouden we in Nederland zeggen! Maar alleen de directeur is aanwezig. Hij heeft contact met de leden, die allen later zullen komen. Hevige regenval in de nacht heeft voor een grote chaos in het verkeer gezorgd en met name voor mensen met een beperking is dat knap lastig! En er valt veel, héél veel water hier in Gambia in het regenseizoen!
En dan druppelen er wat mensen binnen. Opvallend is dat er werkelijk niemand is die zich druk maakt om de tijd en wanneer we beginnen. Behalve ik dan, lekker Nederlands! Iedereen die binnenkomt wordt enthousiast onthaald, de sfeer is uitstekend! Algemene acceptatie van het feit dat men laat is, niemand verontschuldigt zich, niemand vraagt er na. We beginnen uiteindelijk om half 12, maar wat maakt het ook uit! This is the Gambia!
De voorzitter, Mr. Sonko die zelf visueel beperkt is, heet Madam Marian, Mister Martin en Ibu van harte welkom. Hij opent de vergadering met “prayers”, een mooi gebruik!
Tja, en dan moeten er echt eerst afspraken gemaakt worden over de taal, want niet iedereen spreekt Engels en niet iedereen spreekt één van de drie gangbare lokale talen. Dus wordt er gesproken, vertaald, aangevuld en gereageerd, maar wij hebben geen idee in welke fase van dit proces wij ons bevinden. Wat opvalt: net als bij ons krijgt degene die het hardste spreekt uiteindelijk het woord. Gewoon hard doorpraten als een ander al is begonnen en iemand geeft het vanzelf op!
Ondertussen komen er steeds weer nieuwe mensen binnen. Weet niet hoe, maar alle stoelen zijn bezet en toch zit iedereen…uit alle hoeken en gaten worden er stoelen geregeld en we zitten zo ongeveer bij elkaar op schoot.
Eén jongeman wordt steeds enthousiaster en houdt staande vurige pleidooien en krijgt iedereen daarin mee. Veel applaus valt hem ten deel. Zijn enthousiasme werkt aanstekelijk!
In de middag een tweede meeting, op het terrein van GADHOH. We vergaderen buiten en ook hier worden de stoelen overal vandaag gehaald. GADHOH is een vereniging voor mensen met een auditieve beperking. Alles loopt dus via een tolk, wat de discussie lastig maakt, omdat je nooit oogcontact hebt met de sprekers.
Maar aan het einde van de dag zijn we moe, maar uiterst voldaan. Er wordt écht meegedacht met ons, men komt met goede adviezen, alhoewel we ook merken dat een aantal is gekomen omdat ze wellicht hoopten meteen een baan of een micro-krediet van ons te krijgen….
En nu en straks in Nederland aan het werk met alle plannen en aanbevelingen!
